پدر با کنایه و کمی عصبانیت وارد خانه شد و گفت:
چند وقته توے حرم بخشی از یک کتاب را میخونند
خیلی جالبه!
عباس!
اصلاً معلوم هست کُنج خونه نشستهاے چکار میکنی؟
از فردا بیا با هم بریم، تو هم بشنو، کمی چیز یاد بگیر!
یک کلام نگفت: "منازل الآخرة" را خودم نوشتم.
بازنویسی از: سیره ی اخلاقی علما، ص 12، فاطمه عسگری
